12 feb: van Kruger Park (Lower Sabie kamp) naar Hlane Royal
National Park – Swaziland 174 km
Het ontwent snel 3 dagen van de zuidafrikaanse mensenwerled
verstoken te zijn in een beveiligde kampinfrastruktuur waar enkel naar
consumptie en de beleving van de dierenwereld wordt gekeken, en het eigen
risico beperkt blijft tot wat je zelf uitspookt op de goed onderhouden pistes
van ’s lands grootste natuurpark. Het is bovendien weekend en dat merk je aan
de drukte op de pistes, waar zelfs met een snelheidsbeperking van 40 km er toch
nog zondagrijders zijn die aan een super slakkegangetje bij elk vogeltje (en ’t
zijn er héél veel, believe me) halt houden, hun superduur telekanon
tevoorschijn toveren en uitgebreid National Geographic-gewijs die éné sublieme
shot te kunnen schieten. En dit voor de volgende 20 km, No passeran op deze
smalle pistewegen. ’t Is hun zondags uitje met vanavond een gezellige braai
(openlucht BBQ) wat hier zowat de nationale sport is.
Niet dat we gehaast
zijn, dat is zo atypisch afrikaans, maar er wacht ons nog een zuidelijke rit
naar Swaziland, vogeltjes of niet, en claxoneren heb ik hier nog niemand zien
doen, laat staan verkeersagressief worden.
Eenmaal buiten Krugerpark hebben we weer ruim baan voor
onszelf, mijlenver niemand op de baan, tenzij in de bermen waar de afrikaner
zich beweegt, met lifters op elk
kruispunt of gewoon langs de weg wachtend op de local taxis dat hier hét
vervoermiddel is: afgedankte busjes van bij ons en enkel vertrekkensklaar als
de keet gevuld is.
Koninkrijkje Swaziland dus (met de nodige paperassen en
stempeltjes op papiertjes die je aan ginds loket moet afgeven) Wij europeanen
met onze open grenzen zijn de procedures niet meer gewoon, vergeten 1 stempel
en moeten met douane-beambte helemaal teruglopen naar hokje aan andere kant van
grens, anders No passeran ! Ze proberen hun status van staatsbeamte hoog te
houden, maar bij de minste geestige opmerking lachen ze weer breeduit en zijn
ze de behulpzaam zelve. Gratis condooms
aan de grens met Swaziland, gekend voor zijn hoog aids percentage: “KEEP
SWAZILAND CLEAN” – zouden ze dat zo bedoelen ? Ik verneem ’s avonds dat de
vorige koning Sobhuza II een nageslacht heeft afgeleverd van zomaar liefst 210
kinderen bij 70 vrouwen, en dat de huidige koning er ook al 14 vrouwen op
nahoudt (elk jaar kiest hij een nieuwe vrouw, check Wikipedia) en nu al 24
kids…allé Filip, waar blijf jij ? Ik weet intussen dat impala’s hier kweken als
konijnen, maar koningen…
HLane Royal National Park is zo’n klein wildreservaat waar
rigoureus gestreefd wordt naar het behoud van bv. de witte neushoorn en andere
bedreigde diersoorten. Kruger-ervaren dat we zijn, begeven we ons weerom op de
zandpistes, maar merken al snel dat er hier géén bewegwijzering is, en dat de
pistes na verloop van tijd onoverzichtelijk worden en een beetje te risky voor
ons dapper Renaultje…terugkeren is makkelijker gezegd dan gedaan. Dankzij de
oriëntatie met de zon weten we eruit te geraken, niet alvorens in contact te
zijn gekomen met een 2,5 ton witte neushoorn en een olifant die qua
lichaamstaal zich niet al te best op zijn gemak voelt, wij trouwens ook niet.
In het local restaurant van HLane Royal NR staat vanavond impala-stoofpotje
op het menu. Heerlijk om de emoties door te spoelen met één van die zuidafrikaanse
topwijnen die hier zo supergoedkoop zijn.
13 feb : HLane Royal
NP (Swaziland) – Mkuze Game Reserve (Isimangaliso Wetlands Park) – 198 km
Wijselijk ingecheckt voor een sunrise game drive mét gids en
4x4 jeep met verhoogde passagierszetels achter de chauffeur. Dat betekent
opstaan met de zon om 5u en halverwege de bijna 3u tocht een standup break met
koffie en cake. Parken zoals deze zijn weliswaar kleinschaliger maar meer
gericht op de goodfeeling van hun cliënteel én
op het respect en behoud van de bedreigde diersoorten, in dit geval de
witte neushoorn. Pluspunt van zo’n geleide safari is natuurlijk dat ze kennis
hebben en uitleg kunnen geven bij elke vraag, heerlijk gevoel van op
schooluitstap te zijn. Uiteindelijk belanden we bij een groep leeuwen die na
een nacht van jagen klaar zijn voor de grote dagslaap, met de restanten van
hoorns van een impala of springbok naast zich. Of even verderop waar 3
neushoorns broederlijk naast mekaar in het gras liggen, terwijl ze een
schoonheidsbehandeling ondergaan van kleine vogeltjes die tot in hun oren de
parasieten komen wegpikken.
Tijd om weer Zuid Afrika binnen te rijden. Wij hebben Swazi
clean achtergelaten, en de juiste
paspoort-procedures ondergaan – stempeltje hier, stempeltje daar, papiertje aan
dat loket, papiertje aan die beambte…
Richting het grote
complex van waterparken “Isimangaliso Wetlands” genaamd, Werelderfgoed,
eigenlijk een aaneenschakeling van moerassen, meren, lagunes, duinengordels,
mangroven en jungle waar de krokodil, nijlpaard, honderden vogelsoorten en de
grote zandschildpad huist. Malariagebied ook, dus wordt het even pillen slikken.
Bij alle zweetuitbarstingen van de laatste dagen kunnen de bijverschijnselen
van het slikken van deze pillen er nog wel bij (tenminste als ik de bijsluiter
mag geloven). Dan denk ik even dat het momenteel in België sneeuwt en wij hier
zitten te puffen, who cares ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten