19 feb: van Umzumbe naar Port St John
(Lodge on the Beach) – 258 km – 6u
De weg naar
het paradijs is geplaveid met potholes, verkeersdrempels, vee op de weg en nog
meer mensen die kriskras ergens naartoe of vandaan gaan. Honderden taxibusjes
daartussen die massaal honderden mensen oppikken. Zondag lijkt hier echt een
dag dat mensen terug vertrekken naar de kleine stulpjes waarin ze tijdens de
weken op de plantages wonen, of zich verplaatsen naar familie, kerk of voetbal
– altijd welldressed.
Alleen, de
naweëen van de cycloon brengt een golf van mistig grijze weemoedigheid die over
het land daalt met ingesluierde regenvlagen. Wat een verschil met de
subtropische luchtvochtigheid en zonnige hitte. En ondanks alles ondergaat de
afrikaan dit gedwee, alsof het hem niets uitmaakt. Take things as they are.
Door de
tropische storm kost het ons uiteindelijk 6 u om 250 km om tot Port St John te
geraken in de Transkei, een weggedoken dorp aan de monding van de Umzimvubu
rivier in de Indische Oceaan. Lodge on the Beach, in een uithoek op strand van
Second Beach met 3 guestrooms mét uitzicht terras op de Oceaan, Kingfisher vogels
in de bomen en een local restaurantje met heerlijke vis recht uit de oceaan,
alles erop en eraan voor nog geen € 10 Hier enkel reizigers die ervoor gekozen
hebben even ver weg alles achter te laten, wifi is not incluced, television is
the oceanview.
Maar hoelang
zal deze parel nog blijven bestaan ? Nu al zie je tekenen van verval of is het
de nonchalantie van dagjesmensen om hun afval overal achter te laten. Tot
straks hier de grote bouwpromotoren hun klauwen opzetten. “It’s now the time to
buy some piece of land here” No way, daarvoor zijn we hier niet, ik wil nog even van de rust
genieten voor de big spenders hier de boel komen verzieken, er is goud gevonden
en in no time is de boel verziekt.
20 febr : Second Beach, Port St John
– Thelma and Louise
Als de tijd
komt stil te staan, opent zich nieuwe perspektieven. Taking african time, er is
een tijd voor alles. Niets hoeft omdat het voorgeschreven staat. De tijd vult
jou in plaats van andersom.
Gepland, een
ongeplande dag rust aan de beach, al hadden we het liever zonniger gezien – de
dag vulde zich met zware wolken en mistslierten, als een black and white dag.
Eigenlijk
letterlijk: 3 blanke vrouwen en 1 man in een jeepachtig monster door de modder
en de poelen van de zware regens op zoek naar de Sulphur holes of de
landingsbaan (van de rich and famous) bovenop een rots buiten Port St John met
360° panorama. Op stap met de so-called Thelma en Louse, italiaanse zussen met
zuid afrikaanse roots. Waar wegen mekaar kruisen is het heerlijk delen met
gelijkgestemde zielen, eindigend in het caravan annex terras resto met
rivierkreeft, hier geen toeristenbussen, puur local.
Als ruisend
leven aan de ruisende oceaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten